Dracula. Frankenstein's monster. De onzichtbare man. De mummie.
En natuurlijk de wolfman.
Deze iconische monsters zijn in de loop van de tijd geëvolueerd en aangepast, en tarten unieke interpretaties terwijl het consequent angstaanjagend publiek in verschillende generaties. Onlangs hebben we een nieuwe Dracula (in Nosferatu -vorm) van Robert Eggers gezien, Guillermo del Toro is een verse Frankenstein aan het maken, en nu biedt Writer-Director Leigh Whannell zijn unieke visie op The Wolf Man.
Hoe echter, een filmmaker zoals Whannell Reignite Modern Audiences 'interesse in een andere weerwolffilm, met name een gericht op The Wolf Man? Meer in het algemeen, hoe maken deze filmmakers, zoals Whannell opmerkt, klassieke monsters zowel angstaanjagend als herkenbaar in de huidige tijd?
Bereid je fakkels, wolfsbane en belangen voor - en je vermogen om de metaforische diepte van monsterverhalen te interpreteren - omdat we Whannell hebben geïnterviewd over de impact van klassieke monsterfilms op zijn werk, zijn benadering om geliefde wezens te revitaliseren zoals The Wolf Man in 2025, en Waarom zou je opgewonden moeten zijn!
