Toen regisseur Hugo Martin de mantra "Stand and Fight" voor Doom onthulde: The Dark Ages tijdens de ontwikkelaar van Xbox, trok het onmiddellijk mijn aandacht. Deze benadering staat sterk in contrast met het hoog-octaan, altijd op het hoofdgevecht van Doom Eternal. Doom Eternal heeft echter één vijand geïntroduceerd die spelers dwong om deze strategie over te nemen - de Marauder. Bekend als een van de meest verdeeldheid vijanden in de serie, wordt de Marauder verafschuwd door velen maar aanbeden door mij. Realiserend dat DOOM: het gevecht van de donkere eeuwen draaide om te reageren op felgroene lichten - net als de sleutel tot het verslaan van de Marauder - mijn opwinding voor het spel opzettelijk solidifiëren.
Wees gerust, de donkere eeuwen beperkt je niet tot een enkele, frustrerende vijandelijke ontmoeting zoals Eternal's Marauder. Terwijl je de Agaddon Hunter tegenkomt, een dodelijke combo -aanval beschermt en een dodelijke combo -aanval hanteert, doordringt de essentie van de uitdagende gevechten van Eternal elke vijand in de donkere eeuwen. De concepten achter de Marauder zijn zorgvuldig geïntegreerd in de kerngevechtsmechanica van de game, wat resulteert in ontmoetingen die de strategische diepte van een Marauder -confrontatie behouden zonder de gebruikelijke frustraties.
De Marauder is een afwijking in de snelle arena-gevechten van Doom Eternal. Meestal schieten spelers rond, snijden door zwakkere vijanden en jongleren met grotere. Eternal wordt vaak beschreven als een managementspel, waardoor spelers vakkundig hun middelen, snelheid en wapens moeten afhandelen. Maar de Marauder verstoort deze stroom, eist volledige aandacht en verschijnt vaak in één-op-één scenario's. Wanneer het te midden van een groter gevecht verschijnt, is de beste aanpak om zijn aanvallen te ontwijken, de omliggende vijanden vrij te maken en het vervolgens frontaal te confronteren.
De Marauder van Doom Eternal is een van de meest controversiële vijanden in de FPS -geschiedenis. | Afbeelding Credit: ID Software / Bethesda
Dit betekent niet dat je helemaal stilstaat; In Eternal gaat het om het domineren van de ruimte door precieze positionering. Kom te dichtbij en het jachtgeweer van de Marauder zal je vangen. Trek je te ver terug en je wordt bekogeld met gemakkelijk ontworpen projectielen, maar je zult buiten bereik van zijn bijlzwaai zijn - het moment dat je moet exploiteren. De kwetsbaarheid van de Marauder is vluchtig, alleen tijdens de opwinding van zijn bijlaanval, aangegeven door zijn ogen die felgroen flitsen. Dit korte venster is uw kans om schade aan te richten.
Evenzo zijn felgroene lichten cruciaal in Doom: de donkere eeuwen. In een eerbetoon aan de oorspronkelijke ondergang ontketenen demonen golven van projectielen, waaronder groene raketten die kunnen worden gepareerd met het nieuwe schild van de Doom Slayer en ze terugsturen naar de aanvaller. Aanvankelijk een defensieve tactiek, evolueert de parry naar een krachtige aanvallende beweging zodra je het Rune-systeem van het schild, verbluffende vijanden of je schouder gemonteerde kanon heeft geactiveerd.
Het navigeren van de slagvelden van de donkere eeuwen omvat een reeks gerichte, één-op-één schermutselingen met formidabele demonen. Hoewel de groene lichten niet de enige sleutel zijn om te overleven, verhoogt het beheersen van het Parry System van het Shield uw gevechtsarsenaal aanzienlijk. De mechanica weerspiegelt die van de Marauder -gevechten in het eeuwige - je moet de optimale afstand vinden, jezelf correct positioneren om groene projectielen te onderscheppen en snel te reageren om het parry uit te voeren. Deze aanpak verandert je gameplay in een reeks stand-en-vecht momenten tegen verschillende krachtige vijanden.
De omstreden reputatie van de Marauder komt voort uit de verstoring van de gevestigde stroom van Doom Eternal. Het eiste een andere strategie dan de rest van het spel, dat is precies waarom ik het waardeer - het dwong spelers om van de norm te breken. Doom Eternal verlegde al de grenzen van first-person shooters en vereisten innovatief denken over middelen en gevechten. De Marauder duwde nog verder en daagde spelers uit om volledig nieuwe tactieken aan te passen.
! [] (/Uploads/24/682736E99F8F0.Webp> De Agaddon Hunter is misschien wel de meest Marauder-achtige vijand in de donkere eeuwen, maar elke demon heeft een beetje van Eternal's meest angstaanjagende vijandvoet in hen. | Image Credit: ID Software/Bethesda
DOOM: The Dark Ages gaat dit aan door verschillende gevechts "dansen" in zijn algemene strijddynamiek te weven. Elk groot vijandig type heeft zijn eigen verschillende groene projectiel of melee -aanval, waardoor unieke strategieën nodig zijn. De Mancubus vuurt bijvoorbeeld brede energie "hekken" af met groene "pijlers" die laterale beweging vereisen om te pareren. De vagary stuurt bollen uit als een abacus, die je dwingt om te sprinten en af te buigen. De Revenant, die doet denken aan de Marauder, is onkwetsbaar totdat je de groene schedels hebt.
Omdat elke demon verschillende manoeuvres vereist, voelt het introduceren van nieuwe vijanden naadloos in plaats van verstorend. Terwijl de Agaddon Hunter en Komodo een uitdaging vormen met hun intense melee -aanvallen, ben je al gewend om je bewegingen en reacties aan te passen tegen de tijd dat ze verschijnen. Dit staat in contrast met de Marauder in Eternal, waar de gevestigde gameplay meer gericht was op het gebruik van het juiste wapen voor elke vijand in plaats van op positionering en op reacties gebaseerde tactieken.
Het ontwerp van de Marauder was nooit de kwestie; Het was de onverwachte afwijking van de normen van het spel. DOOM: The Dark Ages bereidt spelers hierop voor door op reactiegebaseerde mechanica een fundamenteel onderdeel van de hele ervaring te maken, in plaats van een schokkende mid-game shift. Hoewel de uitdaging misschien minder intens is - het Parry -venster is vergevingsgezindder dan de oogflits van de Marauder - blijft het kernconcept: wachten op het juiste moment, gesignaleerd door het groene licht, om te slaan. DOOM: De donkere eeuwen bracht deze ideeën opnieuw voor, maar houdt ze herkenbaar. Je staat en je vecht.
