Toen Bethesda eerder deze week de Oblivion onthulde, was het niets minder dan een openbaring. De reis van 2006 door Tamriel, ooit gekenmerkt door zijn eigenzinnige, aardappelgezicht personages en wazige landschappen met lage resolutie, is omgezet in de meest visueel verbluffende inzending in de Elder Scrolls-serie. Nadat ik gewend was geraakt aan de vaak overweldigende resultaten van HD -remasters zoals de Mass Effect Legendary Edition en Dark Souls Remastered , die nauwelijks verschillen van hun Xbox 360 -tegenhangers, liet de aanblik van de keizerlijke stad weer in Unreal Engine 5 met ray -tracing me in de Awe. Naast de visuele upgrades heeft het spel ook verbeteringen in gevechten, RPG -systemen en tal van andere details. Dit bracht me ertoe vraag me af te vragen of Bethesda en de ontwikkelaar van het project, virtuo's, het verkeerd hadden genoemd. Moet het niet de Oblivion -remake worden genoemd in plaats van geremasterd?
Het blijkt dat ik niet alleen in dit sentiment was. Veel fans hebben het een remake bestempeld, en zelfs Bruce Nesmith, de senior game -ontwerper van de originele Oblivion , merkte op dat "ik niet zeker weet [het woord] remaster doet het eigenlijk recht." Ondanks mijn aanvankelijke scepsis over de term 'remaster', werd na het spelen van enkele uren te hebben besteed, hoewel de Oblivion Remastion er misschien op een remake lijkt, het fundamenteel speelt als een remaster.
De reden * Oblivion * ziet eruit als een remake is eenvoudig: Virtuo's heeft elk actief zorgvuldig opnieuw ontworpen. Visueel is het allemaal nieuw - van bomen en zwaarden tot afbrokkelende kastelen. Deze revisie zorgt voor * Oblivion * voldoet aan moderne grafische normen, met prachtig gestructureerde omgevingen, verbluffende verlichting en een nieuw fysica -systeem dat realistisch de impact van pijlen en wapenaanvallen simuleert. Hoewel de NPC's dezelfde personages uit 2006 zijn, zijn hun modellen volledig nieuwe creaties. Deze indrukwekkende transformatie is bedoeld om de nostalgie van het verleden niet te repliceren, maar om visuele uitmuntendheid te bereiken volgens de normen van vandaag. Had ik het voor de geruchten van de remaster gezien, ik zou het misschien hebben aangezien voor *The Elder Scrolls 6 *.Toch zijn het niet alleen de beelden die zijn bijgewerkt. Gevechtsmechanica zijn verfijnd, waardoor Swordplay substantieeler aanvoelt dan voorheen. De camera van de derde persoon bevat nu een functionele reticule, die de gameplay verbetert. Elk menu, van de Quest Journal tot Dialogue en de Lockpicking en Persuasion Minigames, heeft een nieuwe interface gekregen. Het originele, problematische nivelleringssysteem is vervangen door een meer coherente hybride van Oblivion en Skyrim 's benaderingen. En ten slotte kunnen spelers sprinten, wat bijdragen aan de lijst met belangrijke gameplay -verbeteringen. Met al deze verbeteringen zou je nog steeds kunnen beweren dat we in een remake -territorium zijn.
Het debat over de vraag of Oblivion Remastered een remake is of een remaster raakt aan bredere semantiek in de industrie. Er zijn geen strikte definities voor deze voorwaarden en uitgevers gebruiken ze vaak door elkaar. Bijvoorbeeld, Rockstar's "Definitive Edition" Remasters of the Grand Theft Auto Trilogy behoudt nog steeds hun blocky PlayStation 2-Aer-esthetiek met alleen opgeheven texturen en moderne verlichting. De crash Bandicoot N. Sane Trilogy , ook wel een remaster genoemd, bevat daarentegen geheel nieuwe grafische activa, die lijkt op een modern spel. De situatie wordt nog complexer met remakes: Shadow of the Colossus and Demon's Souls van Bluepoint wordt opnieuw opgebouwd vanaf de grond, maar blijven trouw aan de oorspronkelijke ervaringen, terwijl Resident Evil 2 de interactie binnen de structuur van het spel opnieuw ontwerpt. Final Fantasy 7 remake en wedergeboorte gaan verder, reviseren ontwerp, script en verhaalbeats. Al deze worden beschouwd als remakes, maar ze delen weinig gemeenschappelijke grond.
Historisch gezien werd een spel opnieuw opgebouwd in een moderne motor een remake bestempeld, terwijl remasters werden gezien als meer beperkte upgrades binnen de reikwijdte van de oorspronkelijke technologie. Dit onderscheid wordt verouderd. Een meer relevante definitie van vandaag kan een remaster categoriseren als een grafische revisie die het ontwerp van de originele game behoudt met een aantal verbeteringen in de kwaliteit van leven, terwijl een remake de game volledig opnieuw ontwerpt. Dit zou Demon's Souls en Metal Gear Solid opnieuw classificeren: Delta als remasters, die de term 'remake' reserveren voor games die nieuwe interpretaties van oude ideeën bieden.
Nieuwe verlichting, bont en metalen effecten zijn slechts het topje van de ijsberg van de veranderingen van Oblivion Remastered . Afbeeldingskrediet: Bethesda / Virtuo's
Gezien deze definities is Oblivion Remastered toepasselijk genoemd. Terwijl de nieuwe activa en Unreal Engine 5 Ray Tracing het een frisse uitstraling geven, zijn de kerngameplay en mechanica onmiskenbaar uit de jaren 2000. Zoals Bethesda verklaarde: "We hebben naar elk deel gekeken en het zorgvuldig opgewaardeerd. Maar bovenal wilden we nooit de kern veranderen. Het is nog steeds een spel uit een vorig tijdperk en zou als één moeten voelen."
De essentie van dat eerdere tijdperk is duidelijk in de vele laadschermen van het spel, de verwarrende overtuiging -minigame die blijft losgekoppeld van gesprekken ondanks de bijgewerkte interface, de simplistische stadsontwerpen die lijken op podiumsets, de gestrotte NPC -bewegingen en dialoog, en het gevecht, dat ondanks upgrades nog steeds wordt vastgehouden. Zelfs de eigenaardigheden en bugs van de game worden bewaard, wat bijdraagt aan de charme.
Onlangs toonde Obsidian's Avowed een futuristische kijk op enkele Elder Scrolls -elementen. De dynamische gevechts- en verkenningsmechanica maken vergetelheid geremasterd gevoel gedateerd door vergelijking. Toch biedt Oblivion Remastered nog steeds veel in 2025. De wereld behoudt zijn magische allure, met enorme, Rohan-achtige velden gevuld met mysteries. De ambitie schijnt door in functies zoals de Dynamic Goblin Wars en de boeiende Quest -structuur, die de repetitieve kerkersmissies van Skyrim overtreft. De ouderwetse benadering van de game van Player Freedom voelt verfrissend aan in een tijdperk van meer begeleide gameplay. Het dialoog, het systeemintegratie en het niveauontwerp tonen echter hun leeftijd. Een echte remake zou deze aspecten hebben bijgewerkt, maar Oblivion Remastered gaat over het herleven van de oorspronkelijke ervaring, vandaar zijn naam.
Antwoord.Videogames lenen vaak terminologie van andere media. In film zijn remakes nieuwe producties met nieuwe casts, bemanningen, scripts en sets, terwijl remasters bestaande films zijn verbeterd om aan moderne visuele normen te voldoen. Zelfs met 4K -restauraties blijven klassiekers als Jaws en The Godfather onmiskenbaar producten uit de jaren 70. Oblivion weerspiegelt deze Blu-ray-restauraties van klassieke films, waardoor de visuele kwaliteit tot het uiterste wordt geduwd door zijn buitenkant in een nieuwe motor te herscheppen. Toch is het eronder nog steeds een product van de jaren 2000. Als Alex Murphy, uitvoerend producent bij Virtuo's, zei het toepasselijk tijdens de onthullingsstroom: "We beschouwen de Oblivion -game -engine als de hersenen en Unreal 5 als het lichaam. De hersenen drijven de hele wereldlogica en gameplay en het lichaam brengt de ervaring tot leven waar spelers bijna 20 jaar van hebben gehouden."
Oblivion Remastered doet zijn naam aan en moet worden gevierd vanwege zijn prestaties. In plaats van erop te staan dat het een remake is, moeten we het gebruiken als de benchmark voor remasters van andere grote AAA -ontwikkelaars. Dit is het niveau dat Mass Effect Legendary Edition had moeten bereiken, en wat Grand Theft Auto: de trilogie had moeten zijn, in plaats van zich een louter geldgreep te voelen. Oblivion Remastered combineert het uiterlijk van een gepassioneerde remake met het hart van een liefdevol bewaarde remaster, en dat is precies wat het zou moeten zijn.
